O ile w Warszawie sprawa się poprawiła i jeśli powstaje ścieżka to z asfaltu, to na prowincję taki wynalazek jak asfaltowa ścieżka rowerowa jeszcze nie dotarła, a takiej fanaberii jak pasy rowerowe to nikt nie słyszał.
Zacznijmy od Teresina, ścieżka nowa, chyba zeszłoroczna, ale wykonanie ta fatalne, że... zresztą sami zobaczcie:
I co z tego że niefazowana (bez ściętych rogów), skoro trudno mówić o jakimkolwiek komforcie jazdy. Oczywiście są i inne przeszkody... założę się że właściciel tego auta będzie jako pierwszy złorzeczył na rowerzystów, którzy nie korzystają ze ścieżki.
Skoro już na początku ścieżka tak wygląda, to jak ten bubel będzie wyglądał za kilka lat? Przenieśmy się do Skierniewic, a zobaczymy na przykładzie.
A teraz prawdziwa perełka, pas rowerowy... z kostki! Oryginalny, wschodniomazowiecki wynalazek.
Może i byłoby to zabawne, gdyby rowerzysta mógł olać laureata "Złotej Kostki Bauma", ale zgodnie z przepisami jest zmuszony do jazdy takimi bublami. A skupiłem się na razie tylko na wykonaniu i stanie ścieżki, nie pisałem jeszcze o zaprojektowaniu przebiegu, bo bym do rana nie skończył pisać tego wpisu.
W małych miasteczkach i na wsi jeździło się zazwyczaj i przyjemniej i szybciej i wygodniej, a często nawet bezpieczniej przed postaniem tego typu
Myślę że dla wszystkich którzy przyczynili się do ich powstania, powinna być zastosowana surowa kara - obowiązkowo co najmniej godzina dziennie jazdy rowerem po czymś takim.
P.S. Natomiast ścieżki z kostki nie powinno się w ogóle nazywać ścieżką, lecz chodnikiem rowerowym... usystematyzujmy terminologią w zależności od nawierzchni:
- droga rowerowa - asfaltowa
- chodnik rowerowy - kostkowy lub płytowy
- ścieżka rowerowa - no właśnie... oto prawdziwa ścieżka rowerowa spod Wągrowca (którą testowali huann z aardem):
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz